Het is onze dag de dag van de lopers de dag dat ik en Martin onze marathon gaan lopen en de dag dat er misschien een nieuw wereld record word gelopen.
Het is niet fijn om in de regen te lopen maar de zon die nu begint te schijnen is ook niet alles, gelukkig beginnen ze hier eerder als in Rotterdam, scheelt alvast weer.
Het valt niet mee om het eten naar binnen te krijgen heb toch wel een behoorlijke brok in me keel.
Gelukkig hebben we contact gehad met Marcel en Ginnie en weten we dat er bij 9.5 kilometer al lekker iemand voor ons staat, een heerlijk gevoel.
Na het ontbijt de laatste dingen in de hotelkamer doen en dan even voor achten vertrekken we naar de startvakken.
Oeps nog een keer plassen, dan afscheid nemen van Martin die staat een heel eind voor me in een vak.
Heel alleen loop ik naar mijn vak toe en voel me echt wel een beetje alleen en gaat er van alles door je heen, maar kom op meid je kan het.
In het start vak staan er gelukkig nog twee van de groep, Stef en Lineke dus dat scheelt heb je wat te praten en te doen want we moeten echt nog wel even wachten tot wij mogen.
Het startvak is dik zes rijbanen breed en heel lang het is wel geweldig hoor om er tussen te staan.
We horen het startschot en de wedstrijd lopers zijn weg, na 20 minuten komt ook ons vak in beweging en gaan we echt richting start, lets go girl.
Het is zo super dat het heel moeilijk is om te beschrijven wat je meemaakt het is zo groots zo gaaf zo ….super.
Ik zit al vrij snel in een lekker rustig tempo dat heel relax aanvoel en dat word ook mijn tempo, niet te snel maar gewoon lekker relax genieten.
Net na de negen kilometer staan er dixies en besluit ik even een plasje te doen, terwijl ik in de rij sta zie ik Marcel en Ginnie dus gillen roepen en zwaaien.
Tijdens het wachten even een praatje, Martin is ook goed voorbij gekomen dus dat is lekker, na de korte stop weer snel verder en we zien elkaar weer op de 21 kilometer.
Het gaat allemaal lekker niet vanzelf maar ik voel me goed drink erg veel maar dat moet ook wel met dit weer en heb het helemaal naar me zin.
Het is echt genieten. Bij de 21 kilometer staan ze van de groep en vragen waar Martin is????? Ja hoe moet ik dat weten Martin ging toch goed …..ik loop door weet dat Marcel en Ginnie me zo meer kunnen vertellen maar maak me toch een beetje zorgen.
Het volgende punt dat we elkaar gaan zien is 37 kilometer dus even door bikkelen tot die tijd.
Het publiek is ook echt te gek overal staan mensen en iedereen roept en doet naar je echt zo leuk. Dan bij 36 kilometer zie ik een bekend gezicht de meneer van de shirtjes, ik roep dat ik nog steeds van hem hou en hij lacht en moedig me nog een keer extra aan.
Dan zie ik onze super supporters weer en hoor ik dat Martin binnen is, ik zit er best wel wat doorheen maar blijf doorgaan. Ze fietsen even een stukje met me mee en gaan dan proberen Martin te vertellen dat ik er bijna ben.
Het 40 kilometer punt wat een heerlijkheid weten dat het nog maar een klein stukje is, ik ga afscheid nemen van me eigen drinkflesje heb het nu niet meer nodig en ik voel me armen ook best wel een beetje dus die gaat weg.
Onder der Linden vergelijk het met de Westblaak, het laatste stukje voor de Coolsingel.
Dan heel snel Martin zoeken, we zijn heel erg blij dat we elkaar weer zien en gaan snel genieten van een halve liter bier want die hebben we verdiend.
Enne dat wereldrecord is wel dankzij ons, we zaten ze zo hard achterna daardoor gingen ze zo hard…..
