---

Vanaf nu hebben we ruimte op onze website voor gastbloggers. Vind jij het ook zo leuk om over hardlopen te schrijven? En wil je (sommige) verhalen van je blog delen met een groter publiek? Vul dan ons contactformulier in voor meer informatie. Hieronder onze nieuwe gastblogger, Arjan de Haart met zijn eerste bericht op RunningPlus. Veel lees plezier!

---

​Het overkomt mij nog zeer geregeld, zo niet wekelijks. Nee, niet dat het bovenstaande mij wordt nageroepen. De tijd dat hardlopers op dergelijke kreten werden onthaald, ligt, denk ik, achter ons. Als ik in mijn buurt op straat gebruik maak van een onderdeel van het straatmeubilair (verkeersbord of lantaarnpaal) om mijn evenwicht te kunnen houden bij het oprekken van de beenspieren, is er echter steevast iemand die een opmerking maakt in de trant van: ‘hij staat al bijna scheef’, of ‘niet omduwen, hoor!’. Zelf een lid van de Hermandad zette er een tijdje geleden vlak naast mij zijn voertuig voor stil om een dergelijk afgezaagde opmerking te kunnen plaatsen. Meestal tover ik een glimlach op mijn gelaat of steek ik een duim in de lucht. Want ik ben er inmiddels geestelijk wel op voorbereid.

Deze gemeenplaats is waarschijnlijk een van de laatste stuiptrekkingen van commentaar op sportieve bezigheden die als minder populair worden beschouwd. Het hardlopen zelf wordt namelijk allang als volwaardig bezien. Hardlopers zijn al jaren geen ‘doodlopers’ meer. Sterker nog, hardlopen is, en ik vermoed niet alleen in ons land, qua populariteit naar bijna ongelooflijke hoogten gestegen. En dat is, althans in mijn visie, logisch want het is een van de meest laagdrempelige sporten die je jezelf kunt voorstellen. Je hebt wat makkelijk zittende kleding en sportschoenen nodig, een half uurtje tijd en je kunt op pad. Ga verder ook maar na:

# Vrijwel altijd als ik mij buiten vertoon zie ik mensen hardlopen, op ieder uur van de dag of avond. Zelfs ik, als doorgewinterde loper, verbaas mij wel over de aantallen ‘collega’s’ die ik tegenkom. En mensen lopen overal, zelfs midden in een drukke stad.

# Ieder zichzelf respecterend dorp of iedere plaats die iets aan reclame voor zichzelf wil doen, organiseert wel een trimloop. En altijd zijn er sponsors die hun naam aan een dergelijk evenement willen verbinden. Sponsorlopen (al dan niet in estafettevorm) om geld bijeen te brengen voor goede doelen, zijn intussen gemeengoed geworden

# De grootste sportevenementen in Nederland zijn altijd hardloopevenementen, zoals de Dam tot Damloop, de marathons van bijvoorbeeld Amsterdam, Rotterdam en Eindhoven, de Halve van Egmond en de Zevenheuvelenloop in Nijmegen. En heeft zo’n loop een businessloop, dan staan de bedrijven en instellingen in de rij om er met hardloopteams aan deel te nemen. De grote marathons worden daarenboven vrijwel altijd live op televisie uitgezonden.

# Hardlopen is inmiddels een winstgevende industrie geworden. De verkoop van kleding en schoenen is een miljoenenbusiness. Net als bij mobiele telefoons brengen schoenenfabrikanten jaarlijks nieuwe, naar eigen zeggen, verbeterde modellen uit. En jaarlijks een nieuwe kledinglijn. Zelfs bij drogisterijen en supermarkten kun je te kust en te keur alles dat met hardlopen te maken heeft inslaan. Ook personen die niet lopen, dragen tegenwoordig heel veel hardloopkleding en schoenen die als twee druppels water lijken op echte renschoenen. Dan denk ik dat ik weer een rencollega in het vizier heb, maar dat terzijde. Wat te denken van alle GPS-horloges en andere elektronische hulpmiddelen die er voorhanden zijn om hardlopers bij te staan. Het aantal apps dat je op je slimme telefoon kunt zetten om allerlei zaken in het kader van jouw loopjes te meten, is eveneens bijna niet meer te tellen. Tenslotte pikt ook de voedingsmiddelenindustrie een flink graantje mee met een enorm assortiment aan supplementen als gels, mueslirepen en sportdranken.

# Reisorganisaties hebben zich voluit gestort op de organisatie van marathonreizen naar plaatsen over de gehele wereld. Als je meedoet aan een grote loop, zeker in het buitenland, dan sta je er als loper goed op, ook bij mensen die zelf niet aan sport doen. Je wordt allang niet meer voor gek versleten als je lange afstanden rent. Binnen de loperswereld zelf is het inmiddels een hype om zoveel mogelijk grote, buitenlandse marathons achter je naam te hebben staan.

# Ons land telt meerdere succesvolle hardlooptijdschriften die uiteraard een ondersteunende website hebben. Op het net zijn er flink wat op hardlopen toegespitste gemeenschappen, een beetje hardloper heeft een eigen blogsite en er zijn sites te over zoals deze die hardloopnieuws en allerlei andere hardloopzaken brengen. Daarnaast is het heel normaal dat renners hun prestaties delen op de vele algemene sociale media, zoals Facebook, Instagram en Twitter. Loopgroepen, clubjes van hardlopers die niet lid willen zijn van een atletiekvereniging maar wel graag samen lopen, zijn overal in het land te vinden. Hardlopen als therapie bij geestelijke problemen is flink in opkomst. De lichamelijke voordelen (afvallen, voorkomen van ziektes enz.) van hardlopen worden breed uitgemeten. Voedseltips voor lopers liggen online voor het oprapen, er worden veel boeken over hardlopen (zowel verhalend als techniek-docerend) gepubliceerd. Was het voorheen als werknemer vooral positief om aan te geven dat je aan een teamsport deed, het tonen van doorzettingsvermogen door lange afstanden rennend af te kunnen leggen, doet het tegenwoordig ook erg goed op het werk.

Voor lopers die een ‘gewone’ trimloop op een verhard parcours inmiddels maar saai vinden, zijn er allerlei veel ‘spannender’ alternatieven gekomen. Bijvoorbeeld spoorrennen (in goed Nederlands ’trailrunning’ geheten) Dit rennen op onverharde paden in de natuur, heeft de laatste jaren een grote vlucht genomen. En er zijn de ultrarenners, de lopers die de marathonsafstand als veel te kort ervaren en pas bij 60 of meer kilometers een beetje aan hun trekken beginnen te komen. Zo kent de wereld inmiddels vele marathons en ultralopen onder extreme of zelfs bizarre omstandigheden, zoals bergen op of door woestijnen of poolgebieden. En wat te denken van de combinaties van hardlopen met andere duursporten zoals zwemmen en wielrennen, de triatlons over verschillende afstanden. 

In mijn beleving gaat een aantal hardloopvormen wel een beetje te ver. Zo zijn ‘modderlopen’ (mudruns) erg populair, een kruising van hardlopen en het afleggen van een op de militaire stormbaan gelijkend parcours, waarbij je ook door modderige sloten moet waden en over allerlei obstakels moet klimmen. Iets simpeler maar vaak  net zo modderig is de cross, een loop in natuurgebieden over vaak onverharde paden die best wel eens flink drassig of modderig kunnen zijn. Ook hier gaat de route nogal eens dwars door moddersloten. Helemaal geen goed woord heb ik over voor de ‘colourrun’, een hardloopgebeuren waarbij je met poeder van allerlei kleuren wordt bekogeld. Wie dat ooit heeft bedacht? Dan zijn er nog de hardloopwedstrijden in gebouwen en torens of wolkenkrabbers, waarbij je bij de laatste twee dus alleen maar aan het trappenrennen bent. Ieder zijn meug, uiteraard, maar mij doe je er absoluut geen plezier mee. Wel grappig, maar voor mij op het verkeerde tijdstip (want des avonds of nog later) zijn de lichtjeslopen, de trimlopen waarbij de renners en/of de route op de een of andere manier verlicht zijn.

Mij bevreemdt de positieve ontwikkeling van hardlopen als belangrijk onderdeel van het leven eigenlijk niet. Ik ben dan ook een aanhanger van de stelling van Christopher McDougall, dat de mens een geboren renner is. In zijn boek, vanzelfsprekend getiteld ‘De geboren renner’ (Born to run), doet hij uit de doeken waarom hij ervan overtuigd is dat dit zo is. Een aanrader om eens door te werken, dit schrijven! Sport, behalve voetbal, is in Nederland echter nooit hoofdzaak geweest. Zeker zoals dat in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië wel sinds mensenheugenis het geval is. Maar er is de laatste jaren in ons land voor mijn gevoel een duidelijke kentering te bespeuren. Sport wordt ook in ons koude kikkerlandje om meerdere redenen steeds belangrijker gevonden. Als het dan gaat om de status van hardlopen als algemeen gewaardeerde sport en vooral ook belangrijke, gezondheidsbevorderende bezigheid, dan zou ik willen beweren: We hebben hem al !!!