10 jaar geleden had je mij dit niet horen zeggen, ik kon me er niet zoveel bij voorstellen en het leek me vooral véél te zwaar. Een echte afsfaltjunk was ik. Maar nu ik erachter ben waarom ‘het leven beter is op de trails’, mijd ik het asfalt het liefst zoveel mogelijk! Ik zal je uitleggen waarom…
De eerste keer dat ik een trailrun liep viel me als eerste de uitrusting van de lopers op. Ik was er wel een beetje van onder de indruk, want wat zag iedereen er professioneel uit… Maar het tweede wat me gelijk opviel was de sfeer. Niemand leek zenuwachtig (geen lange wachtrijen bij de dixies ;)), mensen stonden gewoon wat met elkaar te kletsen en hoe ver vooraan je in het startvak stond maakte ook niemand uit. Geen gedrang en drukte in zo’n startvak dus, alles was zo relaxed!
En toen onderweg. Smalle paadjes maakten soms dat je elkaar niet kon inhalen. Nou, dan liep iedereen gewoon wat rustiger. En wat ik ook zo mooi vond: als er (per ongeluk) iemand geïrriteerd was, dan werd deze loper er door wat anderen aan herinnerd dat we een trailrun aan het lopen waren. En dat het dus echt niet de bedoeling was je druk te maken om het tempo. Of je überhaupt ergens druk om te maken eigenlijk. Goed voor je bloeddruk hè, genieten van het leven. Of in elk geval van de run.
De prachtige routes dwars door de natuur vind ik het grootste pluspunt. De tijd nemen om op de omgeving te letten, de tijd nemen om zelfs af en toe te stoppen om een foto te maken, dat is allemaal heel normaal tijdens trailruns. Groot bijkomend voordeel is dat ik veel minder blessures heb. De ondergrond is zachter, afwisselender en je paslengte varieert, wat voor mij erg goed blijkt te werken!
Afgelopen zondag liep ik de Strong Viking trail. Vooraf was ik wel erg benieuwd of dit ook zo zou zijn als andere trailruns of toch meer als bij de Obstacle runs. Voor wie bekend is met Strong Viking: moest ik nog wat invlechten gaan oefenen? ;). Nou, dat beeld kan gelijk weer van je netvlies, want afgezien van de engelse termen door de speaker, heerste verder de typische trailrun-sfeer. Veel ruimte in de startvakken, rustig aan achter elkaar door de smalle paadjes en veel gezellig geklets onderweg. Een echte trailrun dus en een aanrader trouwens: mooie route en ook heel erg goed georganiseerd!
Heb ik je kunnen overhalen om een keer een trailrun te proberen? Dan heb ik vast wat (ongeschreven) regels voor je ontdekt:
- Zorg dat je zelf water en wat eten bij je hebt (of evt. een eigen bekertje), in het bos worden geen wegwerpbekers gebruikt bij de verzorgingsposten. En blijf rustig even hangen bij zo’n post om bij te komen of wat te kletsen.
- Ga zo nonchalant mogelijk in het startvak staan. Het maakt ook niet uit waar in het vak…Tijd is dus echt niet belangrijk straal je uit.
- Loop vooral relaxed onderweg, geniet van de omgeving en maak hier en daar een praatje als je dat gezellig vindt. Haal in elk geval geen mensen in waar het niet kan, want dat levert geheid commentaar op.
- Houd ook rekening met andere bosgebruikers. Wandelaars, paarden, mountainbikers, je komt ze meestal gewoon tegen op de route. “Trailen is delen” kun je dan eventueel roepen.
- En nog even een serieuze tip: denk je vaker te gaan trailen, investeer dan in trailschoenen. Die hebben echt meer grip, een betere waterafvoer en nog meer eigenschappen die het lopen op de trails makkelijker maken.
See you on the trails!
