Op woensdagavond 15 mei vond voor de eerste keer Healthy Profit plaats: een congres over voeding, sport en ontspanning. Door Rush Hour en Next Generation Athletics is Healthy Profit in het leven geroepen om buiten deze sportevenementen ook mensen te inspireren en motiveren voor een gezondere, beweeglijkere leefstijl. Hiervoor ging dagvoorzitter Henk-Jan Koershuis (auteur ‘De Beste Verliezer’) in gesprek met een panel van 7 experts op het gebied van voeding, beweging en ontspanning. 

Er ontstond een mooie discussie tussen zowel panelleden als publiek. Diverse stellingen werden scherp aangesneden, zoals: “Een werkgever moet faciliteren in de gezonde leefstijl van een medewerker”. De reacties verschilden. Hoogleraar fysiologie aan de Radboud Universiteit Maria Hopman geeft aan dat een financiële stimulans een mooie prikkel is om mensen in beweging te brengen. Beweginswetenschapper en voedingsexpert Jan-Willem van Dijk reageert daar kritisch op: “Een financiële stimulans kan een goede prikkel zijn, maar er kan ook misbruik van gemaakt worden”. Wendelien van Daal van StapIn.nu vindt dat het verder moet gaan: “Elke verandering begint bij bewustwording en dat dat lastig is, dat horen we vaak. Maar het is in mijn ogen juist goed om die uitdaging aan te gaan en wel aan de slag te gaan met de bewustwording van het individu en daarmee hopelijk de intrinsieke motivatie aan te kunnen wakkeren”. 

Als het enkele ogenblikken later gaat over de gezonde bedrijfskantine die werkgevers al dan niet moeten aanbieden zijn daar ook de meningen verdeeld in het panel. Van Dijk vindt dat mensen zelf een keuze moeten maken, maar dat een werkgever daarin ook een rol kan spelen in wat zij aanbieden. Dagvoorzitter Koershuis spreekt over het elimineren van ongezonde voeding uit de bedrijfskantines, terwijl gedeputeerde sport van de provincie Gelderland Jan Markink juist de vrije keuze belangrijk vindt: “Ik vind het belangrijk dat het aangeboden wordt. Plaatsing van producten, gezond vóór ongezond, is ook een manier om te stimuleren te kiezen voor gezond, maar de keuze ligt bij de mensen zelf”. Performance coach Marieke van Wanroij gooit het over een andere boeg, zij gelooft dat wanneer een werknemer  minder uren hoeft te werken, zij meer tijd over houden om zelf bewust te kiezen voor een gezondere leefstijl: “Als we minder zouden werken, zouden mensen meer tijd hebben om hun eigen groenten te snijden, te sporten, in de tuin te werken, naar de bakker, slager en groenteboer te gaan”. 

Orthomoleculair voedingsadviseur en trainer/coach bij organisaties Wendelien van Daal is het daar niet mee eens: “Ik heb een eigen bedrijf, ik werk 50 uur per week, ik heb kinderen, maar toch heb ik tijd om te sporten en eten wij gezond. Minder werktijd betekent mijn inziens niet per se een gezonder leven”. Van Daal snijdt een interessant onderwerp aan als ze begint over het oerbrein: “Ons brein bepaalt welke keuzes we maken. We hebben als mens nog steeds ons oerbrein wat stuurt op overleven. Overleven betekent energie sparen (dus niet bewegen), voor als we nog moeten vluchten. Ons oerbrein heeft daarom ook behoefte aan zoet, want vroeger had je dat hard nodig. Echter past het oerbrein niet meer bij het leven van de gemiddelde Nederlander”. Betekent dit dat we ons mogen verschuilen achter ons oerbrein als we weer eens een taartje teveel naar binnen werken? Van Daal: “Nee, ons mensbrein neemt nu nog niet altijd de regie en dat moeten we leren. Een topsporter doet dat wel, daar neemt het mensbrein het over van het oerbrein”. Topatlete Susan Krumins geeft de tip: “Mijn keuken is gezond, je vindt er niets ongezonds en dat heeft een reden. Als ik iets ongezonds wil, dan moet ik daar voor werken: ik zal het huis uit moeten”. 

Om uiteindelijk concreet te komen tot bij wie de verantwoordelijkheid nu eigenlijk ligt, is daar wel een duidelijke lijn zichtbaar bij het panel. Werkgever en werknemer hebben een. gedeelde verantwoordelijkheid. Werkgever heeft volgens o.a. performance coach Van Wanroij wel de taak om twee belangrijke aspecten te implementeren in het vitaliteitsbeleid: tijd én aandacht: “Als performance coach heb ik vele coachgesprekken. Ik merk dat als mensen alleen al hun verhaal kunnen doen en zich begrepen of in ieder geval gehoord voelen, dat een groot verschil kan maken”.