60 kilometer genieten!

door 28 jul, 2020Anja Hoenselaar, Gastbloggers0 Reacties

Select 2024Select 2024

Met Sven en Anneke over de Utrechtse Heuvelrug

In de waan van de virtuele challenges in de Coronatijd…trainden we voordat we het wisten voor een ultratrail (hoe dat ging lees je hier). Mudsweattrails riep de UH14 uit, naar de 14 toppen op de Utrechtse Heuvelrug boven de 50 meter. Die gingen wij wel even opzoeken!

Zodra de 14 coördinaten gegeven werden, maakte ik alvast een route. Omdat ik dat leuk vind om te doen, en omdat ik stiekem wilde weten aan welke afstand ik moest denken. Ik kwam op een route van 52 kilometer. We hadden een week of zes de tijd om de kilometers ver genoeg op te bouwen en te zorgen dat we klaar waren voor zo’n afstand. Sven liep als ervaren ultrarunner met ons mee, had een route van iemand anders die ‘m al gelopen had, dat leek ons toch iets veiliger. Of er werd getwijfeld aan mijn talent voor het maken van routes, zou ook kunnen. Deze route was wel 55 kilometer, maar zagen we ook – een soort van – zitten, die paar extra kilometers.

Sommige mensen gaan een dagje naar de Efteling…

Met genoeg kilometers in de benen en voorbereid op een lange tocht, waren we klaar voor ons dagje uit naar de Utrechtse Heuvelrug. Want zo probeerden we het te zien, als een dagje uit naar het bos. Weer eens iets anders dan een dagje Efteling. Al zou ik minder zenuwachtig voor de Efteling zijn. Met twee marathonpogingen die niet gelukt zijn, vraag ik me wel af waarom ik het in mijn hoofd heb gehaald dat ik nu wel 55 kilometer zou kunnen lopen…Maar ik zie dit gewoon echt wel zitten en ik heb er zin in, het zal best goedkomen.

We spraken 07:30 af op een parkeerplaats aan de route. Daar ging het even mis, de parkeerplaats die we op google maps hadden gezien, was er niet meer. Een halve kilometer verder gelukkig nog een goede parkeergelegenheid. Onze tassen met reservespullen voor onderweg gaven we aan Kathinka, onze support van vandaag. En daar gingen we.

Klaar voor de start

Lekker motiverend

De eerste kilometers liepen we door de uiterwaarden langs de Rijn, even door een woonwijk richting het bos. Mooie paadjes, prima loopweer en goed gezelschap. Na 13 kilometer hoefden we nog ‘maar’ een marathon. We kwamen bij een weg en daar stond Kathinka al om ons aan te moedigen, zo leuk die support. Best wat klimmetjes ook al, hoeveel van de 14 toppen zouden we inmiddels tegengekomen zijn? Soms konden we het herleiden, vaak ook niet…We lopen langs grafheuvels, graftombes, begraafplaatsen midden in het bos, lekker motiverend allemaal wel ;) .

Een superleuk moment na ongeveer 25 kilometer. We kwamen bij het Doornse Gat, waar we met Kathinka hadden afgesproken even pauze te nemen. Wat we aantroffen was een echte verzorgingspost, met vlaggetjes, picknickbankjes, vers water, m&m’s, sinaasappels, winegums, bouillon, overal was aan gedacht! En we konden even met Kira knuffelen :) . We bleven even lekker zitten, vulden ons drinken en eten aan, trokken een droog shirt aan en gingen weer op pad.

Zoeken naar paadjes

De route was prachtig, veel afwisseling in het uitzicht, ondergrond en de hoogtemeters. We liepen langs heidevelden (die al een beetje paars waren), over mooie bospaadjes en dwars door de struiken af en toe. Eén van de 14 toppen was de Doornse Kaap, wat een uitkijktoren is. Die zijn we opgegaan, lekker voor de benen al die trappen. De beloning was het waard, wat een uitzicht!

Af en toe moesten we goed zoeken naar de paadjes die we volgens de route moesten hebben. We liepen regelmatig wel even verkeerd en wisten dat we daardoor moesten rekenen op meer dan 55 kilometer. Hoeveel meer is dan alleen lastig te zeggen…Na een paar ruiterpaden met los zand waren we daar best wel klaar mee, maar de route bleef zo’n 15 kilometer over ruiterpaden gaan… Onze benen voelden we inmiddels.

Uitzicht!

Na een kilometer of 36 waren mijn benen er klaar mee, spieren pijnlijk verstijfd, lopen ging niet zo soepel meer, vooral afdalen was een ramp. Wel een hilarisch gezicht waarschijnlijk. Ik had goed kunnen eten en drinken, ruim voldoende energie, elke kilometer was nog steeds leuk dus ook mentaal ging het goed. Dat die benen niet top waren wist ik van tevoren en nam ik voor lief, je kunt niet alles hebben. En gelukkig hadden we rond 40 kilometer weer met Kathinka afgesproken, dat was een fijn vooruitzicht.

Weer een verzorgingspost met bankjes! Loes was ook gekomen om Kathinka bij te staan, met hun leven hebben ze de verzorgingspost verdedigd, alle toeristen, wielrenners en andere dagje-uit-mensen dachten dat ze daar zomaar voor iedereen stonden ;) . Heerlijk om weer even te kunnen zitten, goed te kunnen eten en drinken. Het weer op gang komen werd wel steeds lastiger, maar na een paar honderd meter liepen we weer. En met twee paracetamols liep ook ik weer wat soepeler ;) .

Dit gaat gewoon lukken

Na ongeveer 45 kilometer stopten we even omdat Sven zijn waterflesjes moest wisselen. Anneke en ik stonden een paar meter verderop te wachten. We keken elkaar aan en het kickte in: dit gaat gewoon lukken, we lopen een ultra! Bij 42, 2 hadden we al een dansje gedaan, met de mislukte marathons had ik in elk geval al mooi afgerekend. Elke kilometer verder gaf nu een supergoed gevoel, dat we al zover gelopen hebben! Na ruim 50 kilometer nog een meevaller, het mooie uitzicht bij Kwintelooijen. We dachten dat we die niet meer tegen zouden komen maar daar was ‘ie toch nog! Even blijven staan kijken en we mochten de lange trap van 169 treden af naar beneden…

We wisten dat we nog door het bos achter de dierentuin langs moesten, maar de kilometers bleven doortikken…hoe erg zouden we boven de 55 uitkomen? Een paar kilometer over de weg, door een paar weilanden en weer in het bos. Langs de beren van Ouwehands Dierenpark en als verrassing nog een paar heeele steile klimmetjes. Lukte gewoon nog :) . We zagen 57 kilometer op ons horloge, 58 en 59…we waren er bijna. De 60 halen zou nu best gaaf zijn. Op 59,4 waren we eindelijk weer bij de auto, ik ben nog 300 meter verder gerend en weer terug, om aan de 60 te komen. Dat kon ik niet laten liggen :).

Bij de auto een groot applaus van onze supporters, champagne, cola en een alcoholvrij finishbiertje. En nog een verrassing, een medaille en een trofee :) . Echt bijzonder, zoveel mensen die met ons meeleven vandaag. Ons gevoel zit nog een beetje tussen verbazing en euforie in, maar yesss, we hebben het gehaald, we liepen vandaag een ultra!!!

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Yoga voor hardlopers
Aanbiedingen bij webshops

Lees ook

Review:  Brooks Levitate 5

Review: Brooks Levitate 5

Vandaag stapte ik voor het eerst in een Brooks. Een Brooks hardloopschoen. De Brooks Levitate 5 maar liefst. Ja ja! Een heel nieuwe ervaring. Want al 25 jaar loop ik met een ander merk hardloopschoenen. Altijd en eeuwig dezelfde. Zo van:...

Naar buiten, de natuur in!

Naar buiten, de natuur in!

Sportseizoen 2020/2021. Het is er één om nooit te vergeten. Of juist heel snel te vergeten. Bijna alle sportevenementen zijn afgelast en nadat ook trainingen hebben stilgestaan, gelden er al bijna een jaar beperkende maatregelen. Juist nu is het...

Schrijf je in voor de RunningPlus nieuwsbrief

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niks meer op het gebied van hardlopen!

You have Successfully Subscribed!

Pin It on Pinterest